Nieuwe tijden

Nieuwe tijden

Zoals sommige van jullie gister op mijn Facebook konden lezen wil ik graag weer gaan bloggen. Ik ben er nog steeds niet uit in welke vorm ik dit wil gaan doen, maar vandaag ben ik er toch weer de hele dag mee bezig geweest. Ik dacht bij mijzelf: waarom begin ik niet gewoon weer met iets ‘luchtigs’? Dan kan ik het weer rustig op gaan pakken en zo ook even kijken hoe er op alles gereageerd gaat worden. Dus bij deze na lange, lange tijd weer een blog, lekker luchtig. Want ook voor mij breken nu nieuwe tijden aan.

Jullie zullen nu wel denken, oh een blog over haar nieuwe job, maar nee ik ga jullie teleurstellen, of juist niet, nee deze keer ga ik schrijven over mijn nieuwe vlam.

Berichtje

Vrijdagavond, kleine ligt lekker op bed, er is zoals gewoonlijk niks op tv. Net klaar met 2 series op Netflix, dus ook daar heb ik geen zin in. Ik lig languit op de bank en pak mijn telefoon. Na 100x mijn tijdlijn van Facebook doorscrollen, Instagram een paar keer geopend te hebben, besloot ik maar weer eens Whisper te openen. Ik scrolde langs wat berichtjes en lag zoals gewoon weer in een deuk bij sommige ‘confessions’. Ik besloot zelf een berichtje te plaatsen. Iets in de trant van : ‘Waarom zijn tattoo’s zo duur’.

Ik kreeg wat berichtjes binnen. Eerst een meisje, ze had wat vragen zoals welke shop en welke tattoo’s ik, en zij, nog wilde. Het grappige van Whisper is dat je anoniem bent. De enige gegevens die je kan zien van de ander zijn: geslacht, leeftijdscategorie en de afstand vanaf jouw locatie. Het volgende berichtje wat ik opende was van een man, tussen de 21-25 jaar en hij was 16 Miles van mij vandaan. We hebben de hele avond over tattoo’s geluld, ondanks dat hij er geen 1 heeft. De volgende 3 ochtenden werd ik elke morgen wakker met een: ‘Goedemorgen’, maar ik reageerde niet. Uiteindelijk heb ik toch gereageerd, en dat contact is nooit meer verbroken.

Ik moet toch echt wel even zeggen dat hij echt super lief is. Dit ben ik absoluut niet gewend en kan mij soms zo ongemakkelijk voelen bij zijn woorden, en daden. Ondertussen ben ik zo gewend geraakt aan de ‘goedemorgen lief’ en ‘weltrusten schat’. Een jongen die interesse toont, in alles, maar ook een jongen die niet veel thuis zal zijn. 7 maanden op zee. En daarna om de 3 maanden, 3 maanden weg. Op zich gaat het goed. Maar ja je hebt continue Europese stops gehad en we hadden dus nog veel contact. Nu, onderweg naar Argentinië, moet ik tot minimaal 15 mei wachten op een berichtje. Ik weet dat ik het kan! Maar makkelijk is het niet…

Deel dit bericht

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: