Nachtmerries
Iedereen heeft er wel eens last van. Nachtmerries. Jong en oud, de een wat minder dan de ander en hoe ouder we worden hoe beter we er meestal mee kunnen omgaan.
Iedereen heeft er wel eens last van. Nachtmerries. Jong en oud, de een wat minder dan de ander en hoe ouder we worden hoe beter we er meestal mee kunnen omgaan.
Ik smeet mijn tas op de grond en tikte met mijn pen zenuwachtig op de tafel terwijl ik mijn ogen langs al mijn nieuwe klasgenootjes liet glijden.
Zoals elk jaar is het tijd voor mijn jaaroverzicht. Het benoemen van de leuke en mindere kanten van het afgelopen jaar en mijn wensen voor volgend jaar.
Met knikkende knieën en een hartslag van 200 stapte ik na twee weken appen dan eindelijk in de E-lijn richting Rotterdam.
Familie heb je niet voor het kiezen. En je zal dan ook niet met iedereen een even goede band hebben. Zo ook wij.
Eindelijk heb ik mijn leven weer op de rit. Ik heb altijd wel dat gevoel gehad dat er ergens om het hoekje weer een tegenslag of negativiteit naar mij ligt te loeren.
Lief dagboek. Zo verschillend, maar toch begrijp jij mij als geen ander. En ik begrijp jou. Woorden hoeven soms niet eens uitgesproken te worden.
Het zijn maar 3 maanden deze keer, herhaal ik continue in mijn hoofd. De 7 maanden hebben we ook ‘overleefd’ dus die drie maanden moeten toch piece of cake zijn.
Uiteindelijk kwam mijn lief met het idee om een blog te schrijven over waar ik mijzelf over 5 jaar zie. Mijn reactie was dat ik dat niet kon. De laatste jaren is mijn leven zo ontzettend veranderd dat ik bijna geen toekomst plannen meer durf te maken.
Mijn kleine onverwachtse cadeautje, een cadeautje waarvan ik nooit had verwacht dat hij zou komen. Een cadeautje waar ik bijna 10 jaar geleden alleen nog maar van kon dromen.