Eerste indruk

De eerste dag op het MBO, ondanks dat ik om de hoek woonde, kwam ik als één van de laatste aan in het lokaal. Ik had hier helemaal geen zin in, maar na een paar rot jaren op de middelbare school wilde ik hier toch op zijn minst 3 leuke jaren van maken. Dat betekende ook ‘nieuwe vrienden’, iets wat nou niet bepaald mijn favoriete bezigheid is, maar ik liet het allemaal op mij af komen. Kom maar op met die eerste indruk!

Zenuwen

Ik smeet mijn tas op de grond en tikte met mijn pen zenuwachtig op de tafel terwijl ik mijn ogen langs al mijn nieuwe klasgenootjes liet glijden. Bij elk gezicht dreunde de eerste indruk al door mijn hoofd. Rock chick, clown, mode-poppetje, kakker, arrogant, kwajongen… En zo ging het 16 hoofden lang door in mijn hoofd. Fijn, dacht ik terwijl ik, lichtelijk geïrriteerd, onderuit zakte in mijn stoel. Niet echt ‘mijn soort mens’, en degene die oké lijken zullen wel na 3 maanden stoppen met de opleiding.

Voorstelrondje

Mijn eerste indrukken kwamen redelijk overeen merkte ik tijdens het voorstelrondje, maar bij sommige kwamen er nog wat extra termen bij. De ‘Rock chick’ bleek vreselijk verlegen, iets wat totaal niet bij haar zwarte haar, oogschaduw en doodshoofd-shirt paste. Het mode-poppetje bleek een ruige tante te zijn die later graag bij de Marine ging en als ze te snel aan het praten was verstond je vrij weinig van wat ze zei door het platte Rotterdams. De kakker bleef in mijn ogen de kakker. Ik bedoel hockey, nette jas, een strak gestreken blouse, pareltjes als oorbellen…Nee dat kon nooit wat worden qua vriendschap. Ik, degene op de afgetrapte gympjes, oversized truien, grote ringen in mijn oren en stomende R&B pompend uit mijn oordopjes, hoe kon dat ooit een match worden?

Match made in heaven

Hoe mis kon ik het hebben. Ondanks onze grote verschillen vulde wij elkaar zo goed aan. Wij hadden aan een blik al genoeg, hoefde onze gedachtes niet uit te spreken, want de ander wist al precies wat er speelde. Mijn steun en toeverlaat, en nog steeds. We zien elkaar niet meer, en spreken elkaar nauwelijks, maar op de één of andere manier blijven we elkaar aanvoelen als geen ander. Zonder ook maar een woord te zeggen weet jij dat er iets met mij is, of andersom. Zelfs na maanden geen contact weet jij altijd precies op het juiste moment dat ene berichtje te sturen. Dat ene berichtje wat ik juist op dat moment zo nodig heb.

Zo zie je maar, een eerste indruk hoeft niet altijd te kloppen.