Eerste indruk
Ik smeet mijn tas op de grond en tikte met mijn pen zenuwachtig op de tafel terwijl ik mijn ogen langs al mijn nieuwe klasgenootjes liet glijden.
Ik smeet mijn tas op de grond en tikte met mijn pen zenuwachtig op de tafel terwijl ik mijn ogen langs al mijn nieuwe klasgenootjes liet glijden.
Eindelijk heb ik mijn leven weer op de rit. Ik heb altijd wel dat gevoel gehad dat er ergens om het hoekje weer een tegenslag of negativiteit naar mij ligt te loeren.
Lief dagboek. Zo verschillend, maar toch begrijp jij mij als geen ander. En ik begrijp jou. Woorden hoeven soms niet eens uitgesproken te worden.
Uiteindelijk kwam mijn lief met het idee om een blog te schrijven over waar ik mijzelf over 5 jaar zie. Mijn reactie was dat ik dat niet kon. De laatste jaren is mijn leven zo ontzettend veranderd dat ik bijna geen toekomst plannen meer durf te maken.
Oeps! Ondertussen is het alweer een maand geleden dat ik mijn laatste blog plaatste. En dat terwijl ik een break aankondigde van maar twee weken. En eigenlijk zijn er een meerdere punten waarom ik nog steeds niks heb geplaatst.
Wat ooit begon als een gezamenlijke ‘obsessie’ voor Twilight is uitgegroeid tot een leuke vriendengroep waar ik eigenlijk veel te weinig dingen mee doen. We proberen elk jaar een meiden avond in te plannen, en dan niet een meidenavond zoals veel meiden die houden, maar een avond voor echte horror chicks.
Er zijn wel eens van die momenten in je leven dat je het gevoel hebt dat mensen veranderen, en dan bedoel ik niet qua uiterlijk, maar het gedrag. Veranderingen kunnen van de één op de andere dag gebeuren, maar er kan ook een lange tijd overheen gaan.
Soms kunnen dingen raar lopen. Vaak hoor je dat zodra je kinderen krijgt je veel vrienden en dus vriendschappen kwijtraakt. Vaak omdat jij nu eenmaal in een andere fase van je leven zit. En omdat een kind opvoeden gewoon heel, heel veel tijd kost. Vooral als je de opvoeding helemaal alleen moet doen.