“Ik loop zo wel nog even een rondje met die hond”, zeg ik kijkend over mijn schouder terwijl ik de bench probeer in te klappen. “Ik loop toch mee” is zijn antwoord en hij helpt nog even met de bench.

Een iets andere blog dan jullie gewend zijn van mij, maar dit is wel een onderwerp wat mij de laatste tijd ‘raakt’. En daarom heb ik besloten, met een beetje gepush vanuit mijn directe omgeving, om toch mijn verhaal te doen.

Hoe vaak ik ook te horen krijg dat hij mij haat, dat hij niet meer bij mij wil wonen en dat ik een oude muts ben. Kinderen, het ene moment ben je de liefst en mooiste mama, twee minuten later ontploffen ze omdat je een verkeerde beker pakt.